พ่อแม่ยังกินไม่อิ่ม อย่าพึ่งคิดจะใส่บาตร บทความที่ดีมากๆ

พ่อแม่เปรียบเหมือนพระอรหันต์ของลูก เพราะความบริสุทธิ์ที่ท่านมีให้กับลูกเหมือนใจของพระอรหันต์ มีความบริสุทธิ์ ไม่มีสิ่งอื่นแอบแฝง ในทางโลกการจะลงทุนอะไร จะต้องคิดถึงกำไรขาดทุน พ่อแม่ของเราลงทุนตัวเรามาไม่เคยรู้มาก่อนว่า จะกำไรหรือขาดทุน ตั้งแต่เราอยู่ในท้อง ก็ดีใจเอาอาหารมาบำรุง อยากกินของแปลกๆก็ไปสรรหามา ไม่รู้ว่าเราจะเป็นหญิงหรือชายจะครบ 32 หรือไม่ และเมื่อเกิดมาแล้วจะกตัญญูหรือเนรคุณก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่ท่านไม่รู้ แต่ท่านก็ทุ่มให้เราจนสุดชีวิต แม้ต้องกู้หนี้ยืมสินก็ยอมท่านพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อลูกของตัวเอง

ถ้าท่านใช้เวลาที่มาเลี้ยงดูเราไปปฏิบัติธรรมอย่างตั้งใจอย่างที่เลี้ยงเรามาก็กลายเป็นพระอรหันต์ไปนานแล้ว ท่านจึงเรียกว่าท่านเป็นผู้ที่ลูกควรทำบุญด้วย เป็นทักขิไณยบุคคลของลูก เป็นพระอรหันต์ใน บ้านจากพระมหาสมชาย ฐานวุ ฑฺโฒ เวลาเราสุขเราคิดถึงแฟน เวลาที่เรากินของอร่อยเราคิดถึงเพื่อนเวลาที่เราอยากไปเที่ยวเราคิดถึงครอบครัวเรา เรากำลังหลงลืมใคร

บางคนที่ส่งเสริม เคี้ยวเข็ญ ผลักดันเป็นกำลังสำคัญที่ส่งเราให้มาถึงจุดที่เรายืนอยู่หรือเปล่า พ่อแม่แก่เฒ่าลงทุกๆ วันหูตาฝ้าฟาง ลูกบอก ”เบื่อ” พ่อแม่บ่นเพราะกำลังลดถอยลงไม่หนุ่มสาวเหมือนเก่าลูกบอกไม่น่ารักที่ต้องคอยมาดูแล พ่อแม่กินไม่ได้เหมือนเก่าลูกบอกว่าเรื่องมากพ่อแม่พูดอะไรกลายเป็นว่าลูกบอกว่าวุ่นวาย พ่อแม่คอยถามด้วยความเป็นห่วงลูกบอกว่าอย่ายุ่ง

เรายังไม่เคย “แก่” เราไม่รู้หรอกว่า ร่างกายของพ่อแม่ที่เสื่อมลงทุกๆ วันมันต้องบอบซ้ำผ่านการใช้งานมานานนั้นเป็นอย่างไร เรายังแข็งแรงเราไม่รู้หรอกว่ายามพ่อแม่ที่แก่เฒ่าเจ็บป่วยมันทุกข์ทรมานเพียงใด เราเคยเป็นแต่ผู้รับจากพ่อแม่จนชาชิน จนวันที่เรายืนได้ด้วยขาตัวเอง พ่อแม่ก็ไม่จำเป็นใน(ชีวิต)อีกต่อไป พ่อแม่คือพระในบ้าน หากพระในบ้านเรายังกราบไหว้ไม่ได้

หากพระในบ้านเรายังทำบุญกตัญญูกับท่านไม่ได้ เดินสายไหว้พระ 9 วัดหรือมากกว่านั้น ก็เข้าไม่ถึงบุญ วันนี้อย่าให้เป็นวันที่สายเกินไปจนกว่าจะตอบแทนพระคุณพ่อแม่ กลับไป “ดูแลทำนุบำรุงจิตใจของท่านบ้าง” พรอันประเสิร์ฐและศักดิ์สิทธิ์ที่จะคอยปกป้องคุ้มครองเราจากภยันอันตรายทั้งหมด คือ “พรอันประเสิร์ฐจากปากของพ่อแม่”

ขอบคุณแหล่งที่มา rahuslub