คติสอนใจ

เธอจะเกลียดเราก็เกลียดไป เพราะเธอไม่ได้มีค่ามากพอที่จะให้เราหันไปสนใจหรอก เวลามีคนเกลียดคุณ อาจเพราะเหตุผล 3 ข้อนี้ 1.เขาไม่ได้ ไม่ชอบคุณ แต่เขาไม่ชอบทุกค น ที่ดีกว่าเขา เพราะลึก ๆ แล้วเขา ไม่พอใจใ นตัวเอง 2.วิธีที่เขาจะรู้สึกดี คือพยายามหาข้อบกพร่องของคุณ เพราะเขามี แทบทุกอย่าง

คุณมีเงิน แต่มีค่าไหม? อ่านไว้เตือนใจและขอให้ระลึกไว้ 1 อย่าเอา แรงกดดัน มาเป็น “ แรงขับเคลื่อน ”ใช้ร่างกาย จนเกินกำลัง เท่ากับเรา “ ทำร้ายร่างกาย ” เป็นเรื่องที่ โง่เขลาเป็นที่สุด 2 อย่าลืมว่าสุขภาพดี คือ

คนที่ให้เงินเขายืมมักจำได้ แต่คนที่ไปยืมเงินเขามามักจะลืม 1 ให้เงินคนอื่นยืม เท่ากับจ่ายเงินซื้อศัตรูอย่าเอะอะก็อยาก ยืมเงินใครและอย่าอะไรก็ให้เงินเขายืมความสูญเสีย หลังจากให้เงินคนอื่นยืมไม่ใช่เงินแต่เป็นมิตรภาพ จุดเริ่มต้นเพราะคุณ อยาก ช่วยแต่สุดท้ายความซวยจะมาเยือน 2 ยืมเงินเพื่อน เท่ากับหลอกเงินเพื่อน 3 ส่วนมาก คนที่ให้เงินเขายืมมักจำได้แต่คนที่ไปยืมเงินเขามามักจะลืมคนให้ยืมไม่กล้าทวง คนยืมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน คนให้ยืมกลับรู้สึกกระอักกระอ่วน ส่วนคนยืมกลับไม่รู้สึกอะไร

สร้างแรงบันดาลใจได้ดีมาก คิดจะบินสูง อย่าอยู่ในฝูงไก่ หากคุณมีความฝันที่ยิ่งใหญ่ อย่าไปเล่าให้ไก่ฟัง เพราะนอกจากมันจะไม่เข้าใจแล้ว มันยังคอยทำให้คุณเสียกำลังใจอีกด้วยจำไว้ว่า ถ้าอยากบินเหนือฟ้า ก็ต้องทำตัวเหมือน เหยี่ยว คอยบินสูง หาเป้าหมายที่ใหญ่ และชัดเจน แล้วบินโฉบลงมาหาเป้าหมาย อย่าทำตัวเหมือนไก่ ที่คอยไล่จิกเศษอาหารตามพื้นดิน หรือรอให้คนคอยป้อนข้าวป้อนน้ำให้ถ้าไปปรึกษาไก่เรื่องบินขึ้นต้นไม้ ไก่ก็จะบอกคุณว่า “เพ้อเจ้อ แกไปบินให้พ้นหลังคาก่อน”

หากวันหนึ่งเราต้องเหยียบบ่าใครสักคน เพื่อปีมข้ามกำแพงไป ก็อย่าลืมยื่นมือฉุด เค้าคนนั้นข้ามไปด้วยกัน คนที่เคยช่วยเหลือเรายามลำบาก ถ้ายังทดแทนบุญคุณไม่ได้ ก็อย่าไปแว้งกัดเขาน้ำใจ และ การตอบแทนแล้วสอนว่า อย่าไว้ ใจมนุษย์มันแสนสุด ลึกล้ำ เหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์ พันเกี่ยว ที่เลี้ยวลดก็ไม่คด เหมือนหนึ่งใน น้ำใจคนพูดถึงเรื่องของ “น้ำใจคน” ทำให้นึกถึงประโยคที่เคยเห็นคนโพสในเฟสบุ๊กว่า

คู่ชีวิตต้องช่วยกัน ไม่ใช่จะเอาเปรียบกันและกัน ชีวิตคู่ก็เหมือนการพายเรือกลางทะเล ต้องรู้จักช่วยกันพาย ไม่ใช่เอาเปรียบกัน ย ามเรือรั่วก็ต้องช่วยกันอุด ไม่ใช่สละเรือหนี ชีวิตคู่เป็นสิ่งที่ใครหลาย คนมองว่าสวยงามในตอนต้น แต่เมื่อใช้ชีวิตร่วมกันไปสักพัก เจอปัญหาในชีวิตคู่เข้ามามาก เหมือนยิ่งล่องเรือไปกลางทะเลเท่าไร ก็ยิ่งเจอพายุและคลื่นลมแรงเท่านั้น ก็ทำให้รู้สึกท้อแท้และไม่อย า กที่จะไปต่อ หรือละทิ้งกันกลางทาง มองว่าการไปแบบตัวใครตัวมัน น่าจะทำให้ตนเองมีความสุขมากกว่า

จำเอาไว้นะ ถ้าคุณเป็น “คนซื่อสัตย์” กาลเวลาก็จะ “คัดสิ่งที่ดี” ให้กับคุณ ซื่อสัตย์ผู้โดดเดี่ยว “ซื่อสัตย์” ถูก หนุ่มน้อยนามว่า “ฉลาด” ทิ้งลงทะเล ซื่อสัตย์พยายามว่ายน้ำจนมาถึงเกาะแห่งหนึ่งเมื่อขึ้นฝั่งได้ ซื่อสัตย์ก็นอนพักอยู่บนหาดทราย มันพยายามคิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือของใครผ่านมาทางนี้บ้างอยู่ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาแต่ไกลมันรีบลุกขึ้นและมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่า

จงปล่อยวางให้เป็น เพราะทุกอย่างถูกลิขิตแล้ว สวัสดีค่ะ สำหรับวันนี้เราจะมาพูดคุยในหัวข้อที่ว่า การปล่อยวาง คนเรานั้นต้องรู้จักปล่อยวาง แล้วชีวิตจะเป็นสุขเอง เพราะทุกอย่างนั้นได้กำหนดชะตาชีวิตของเราไว้หมดแล้ว เราไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แต่เรานั้นสามารถที่จะทำตรงหน้าเราได้ดีที่สุดได้ ก่อนอื่นนั้นเรามารู้จักกับคำนี้ก่อน ปล่อยวาง สิ่งที่เราเป็นทุกข์ในปัจจุบันนี้ สาเหตุส่วนหนึ่งมาจากโลกปัจจุบันที่เปลี่ยนแปลงได้ เราเองต้องอยู่ในโลกนี้ โลกแห่งการเป็นเหยื่อความเจริญด้านวัตถุ สิ่งล่อใจมีมาก ทำให้เกิดกิเลสมากขึ้นตามบลำดับ ดังนั้นการปล่อยวางทั้งด้านวัตถุที่เป็นรูปธรรม และการปล่อยวางทางจิตใจที่เป็นธรรม

การเป็นคนตรงไปตรงมา แม้จะไม่มีใครชอบ แต่เชื่อเถอะมันสบายใจดี “พูดอย่างจริงใจ” ไม่ใช่ “พูดขวานผ่าซาก”ในยุคที่เต็มไปด้วยการปรุงแต่ง ไม่ว่าจะเป็นการแต่งเติมด้วยเทคโนโลยี การแต้มเติมด้วยวัตถุประสงค์ทางการตลาด ที่อาจมุ่งหวังผลประโยชน์ ในยุคที่ใคร ๆ ก็สามารถเป็นผู้ผลิตข้อมูลข่าวสารได้และทำได้ง่ายเสียจนบางครั้งเราก็สับสนว่าข้อมูลไหนใช่ไม่ใช่ ข่าวไหนจริงไม่จริง หลายครั้ง เราจึงต้องการ “คนที่พูดความจริง” กับเราประกอบกับการดำเนินชีวิตในยุคที่ดูเหมือนว่าเข็มนาฬิกาจะหมุนเร็วเสียเหลือเกินเร็วจนบางทีเราก็ไม่มีเวลาให้กับเรื่องบางเรื่องที่คนพูดพยายามชักแม่น้ำทั้งห้าอ้อมไปอ้อมมาจนกินกาแฟจะหมดแก้วแล้ว เราก็ยังไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร หลายครั้ง เราจึงต้องการ

เบื่องาน เบื่อชีวิต ลองอ่านบทความนี้ดูนะ ถ้ารู้สึก “เบื่องาน” เมื่อไหร่ ลองไปนั่งดู “คนมาสมัครงาน”หรือ “คนมานั่งรอสัมภาษณ์” ที่บริษัท จะเห็นเลยว่า มีคนอีกมากมาย ที่อยากได้ทำงานแบบที่เราทำอยุ่ ถ้ารู้สึกว่า “ยังไม่รวย” ลองไปดูคนจนที่หาเช้ากินค่ำ คนที่ไม่มีเงินติดกระเป๋าคนที่ต้องนอนบ้านสังกะสีที่แทบกันลมกันฝนอะไรไม่ได้เลย ถ้ารู้สึก “ไม่ค่อยมีความสุข”ลองเดินเข้าไปในโรงพยาบาลจะเห็นคนป่วยนอนให้น้ำเกลือ นอนให้ออกซิเจนเต็มไปหมดคนป่วยที่อยากแค่เดินได้และแข็งแรงเหมือนเรา