คติเตือนใจ

เขียนไว้ดีมากๆ “ก้อนหินที่มีคุณค่า” อยากให้ทุกคนได้อ่าน มีลูกศิษย์คนหนึ่ง มักจะคอยถามพระอาจารย์ด้วยคำถามเดิมๆ ทุกวัน “อาจารย์ครับ อะไรคือคุณค่าของชีวิตที่แท้จริงครับ วันหนึ่งพระอาจารย์นำก้อนหิน ก้อนหนึ่ง แล้วพูดกับศิษย์ว่า“เจ้าจงนำก้อนหินก้อนนี้ ไปขายที่ตลาดแต่ไม่ต้องขายจริงๆ หรอกนะ เพียงแต่ให้คนตีราคาก็พอ แล้วคอยดูว่า แต่ละคนจะตีราคาก้อนหินก้อนนี้สักเท่าไร?” ลูกศิษย์นั้น จึงนำก้อนหินไปขายที่ตลาด บางคนก็บอกว่าก้อนหินก้อนนี้ใหญ่ดี สวยดีให้ราคาสองบาทบางคนก็บอกว่า

วิธีเป็นผู้หญิงติดดิน ไม่ว่าอยู่ที่ไหนชีวิตก็สบาย 1.ไม่สนใจกระแสสังคมที่เป็นอยู่ ไม่ต้องเอาพลังชีวิตทั้งหมดไปทุ่มหรือโฟกัสกับคนอื่น แต่เราควรเอาเวลา มาใส่ใจชีวิตของเรา และโฟกัสเป้าหมายของเราจะดีกว่าเอาเวลามาพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นหยุดเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ชีวิตใครชีวิตมัน เกิดมาไม่เหมือนกันอยู่แล้ว แล้วทำไมต้องมีชีวิตเหมือนคนอื่น 2.แค่มีรถธรรมดาขับ เราไม่จำเป็นที่ต้อง ซื้อรถหรู ราคาแพง รุ่นตัวท็อป หรือต้องออกใหม่ตลอดเวลา แค่รถสักคันที่สามารถขับพาเราไปไหนมาไหนได้ ถ้าเรามีเงินเหลือเฟือเหลือมากพอที่จะ ซื้อรถคันละหลายล้าน นั่นก็ไม่ว่ากัน

อ่านเพื่อเตือนใจ “แก่ตัวไปแล้ว..ไม่มีลูก” ใครหนอจะเลี้ยงเรา เชื่อว่าคงมีหลาย คนเคยได้ยินคนพูดกันว่า หากมีลูกเเก่ตัว มาจะได้มีคนเลี้ยง เเละอีกคำพูดหนึ่งคือถ้าหากไม่มีลูก เเก่มา..ใครจะเลี้ยงซึ่ง ความคิดแบบนี้ ถูกส่งต่อสืบทอดกันมาตั้งแต่ โบราณกันเลยทีเดียวหลายๆ คน ก็ยังคิดแบบนี้กันอยู่เสียด้วยแต่ว่าก็ยังมีคนเเก่ที่ปรับตัว อยู่กับครอบครัวไม่ได้แล้วคุณล่ะ…คิดกับเรื่องนี้อย่างไร เอาล่ะไม่ต้องตอบเราแต่คุณลองมาดูและให้คำตอบตัวเองซึ่งเรื่องนี้ จะช่วยสอนใจได้ไม่น้อยเลยเรื่องมีอยู่ว่า…มีคุณแม่คนหนึ่ง ที่สามีของเธอ เสียไปนานแล้วเธอทำงานคนเดียว โดยสอนหนังสือ

ข้อคิดถึงคน 50+ ลองใช้ชีวิตแบบนี้นะ มีความสุขตอนบั้นปลาย พออายุมากขึ้น ความกังวลต่าง ๆ ก็คงจะมาเยือน ทำให้คุณหงุดหงิดหรือเศร้า โดยไร้สาเหตุอยู่บ่อยครั้ง กังวลว่าลูกหลานจะไม่เลี้ยง กังวลว่าจะเป็นภาระของลูกหลาน ขี้น้อยใจบ่อยขึ้น อาการหงุดหงิดมีมากขึ้น เพราะทำอะไรด้วยตัวเองได้น้อยลง และมันจะทำให้คุณเป็นคนแก่ ที่ไม่มีความสุขได้ ยิ่งอายุมากขึ้นยิ่งต้อง รักษาใจตัวเองให้มากเช่นกัน วันนี้เรา

ข้อแตกต่างอย่างโดดเด่น ของคนรวยกับคนจน คนจนไม่เคยรู้ ผมได้อ่านหนังสือเล่มเล็ก ๆ เล่มหนึ่ง เรื่องความแตกต่างที่โดดเด่น 10 ข้อระหว่างคนรวยกับคนชั้นกลาง และเห็นว่ามันมีความเป็นจริงอยู่พอสมควรจากการสังเกตของผมดังนั้น จึงขอนำมาเผยแพร่เพื่อที่ว่าเราจะได้รู้ว่าเราอยู่ในด้านไหนของสังคมและจะต้องทำอย่างไรเพื่อที่ว่าเราจะได้ย้ายจากการมีแนวโน้มที่จะเป็นคนชั้นกลางสู่การเป็นคนรวย 1.ก็คือ เศรษฐีนั้นคิดยาวแต่คนชั้นกลางคิดสั้นว่าที่จริงคนที่คิดสั้นที่สุดก็คือคนจนพวกเขามักจะคิดอะไรแบบวันต่อวันทำนองหาเช้ากินค่ำคนชั้นกลางนั้นมักจะคิดเป็นเดือนต่อเดือนนั่นคือคิดถึงวันเงินเดือนออก แต่คนรวยจะต้องคิดยาวเป็นปีๆ หรือเป็นสิบๆ ปีในใจของคนจนนั้น เขามักคิดแต่เฉพาะเรื่องของความอยู่รอดเป็นหลักในขณะที่คนชั้นกลางคิดถึงเรื่องความสุขสบายจากการจับจ่ายใช้สอยสินค้า ส่วนคนรวยนั้น เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนเขาต้องการความเป็นอิสระทางการเงิน การคิดยาวนั้นมีพลังมหาศาล

ลองอ่านดูเผื่อว่าคุณก็เป้นคนหนึ่งที่รักตัวเองมากๆ สู้ๆแบบนี้นานๆนะตัวเรา หากวันนี้คุณรู้สึกไม่สบายใจ ลองออกไปดูโลกภายนอกบ้างอย่าจมปลักอยู่แต่ที่เดิมๆแล้วคุณจะได้รู้ว่าโลกกว้างใบนี้มีทิวทัศน์ที่สวยงามมากมายมีโอกาสอีกเยอะแยะและเวลาของชีวิตคนเรามันสั้นนิดเดียวอยู่ที่นี่ไม่เป็นสุขก็เปลี่ยนที่เปลี่ยนที่แล้วไม่เป็นสุขก็จงเปลี่ยนตัวเอง หากคนรอบข้างทำให้คุณไม่เป็นสุข ก็อย่าปล่อยใจให้ทุกข์และอย่าทำให้คนที่ไม่รักคุณเพิ่มความทุกข์ให้แก่คุณใครไม่รักคุณ ก็ปล่อยเขาไปจากชีวิตแล้วลองหันมารักตัวเองดูนะอย่าทำตัวอ่อนไหวเกินไปได้ยินได้เจอเรื่องราวอะไร ให้หยุดตรองดูก่อนจะตอบกลับไป บางเรื่องคนพูดไม่ทันได้คิด แต่คนฟังดันคิดเก่งคนพูดไม่ทันได้จำคนฟังจำไปสามชาติต่อให้คนรอบข้างจะปลอบใจหรือให้กำลังใจคุณมากเพียงใดคนอื่นก็ไม่อาจเข้าถึงความรู้สึกจริงๆ ของคุณได้ฉะนั้นเมื่อใดที่ท้อแท้สิ้นหวังเมื่อใดที่หดหู่ไม่มีกำลังใจคนที่รักษาคุณได้ดีที่สุดก็คือตัวคุณเอง เมื่อใดที่เหนื่อยก็ให้กอดตัวเองเมื่อใดที่ร้องไห้ก็ปลอบตัวเอง ไม่มีใครคอยกอด คอยปลอบคุณได้ตลอดไป ฉะนั้น จงฝึกรักตัวเองนะหากถูกคนรอบข้างเข้าใจผิดจงอธิบายแค่ครั้งเดียวก็พอเพราะหากเขาไม่คิดจะเชื่อคุณอธิบายสักกี่ครั้งเขาก็ไม่เชื่ออยู่ดี ส่วนคนที่เชื่อคุณไม่ต้องอธิบายเขาก็เชื่อต่อให้ดีที่สุดวันหนึ่งก็ต้องสูญเสียต่อให้คิดถึงที่สุดวันหนึ่งก็ต้องลืมเลือนต่อให้รักที่สุด วันหนึ่งก็ต้องพรากจากหากวันหนึ่งต้องสูญเสียสิ่งใดไปจงรู้ไว้ว่านั่นเป็นเรื่องธรรมดาที่เราทุกคนต้องเจอ คุณมองเห็นคุณค่าของตัวเองคุณเข้าใจแล้วว่าทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นที่ต้องการ “เมื่ออยู่ถูกที่ถูกทาง”ตัวอย่างเช่นหากคุณเป็นต้นหญ้าในกระถางคุณก็เป็นเพียงวัชพืชที่ต้องถอนทิ้งแต่หากคุณเป็นต้นหญ้าท่ามกลางทุ่งกว้างคุณกลับเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติที่งดงาม

เลิกได้ให้เลิก 6 นิสัยไม่ดีเรื่องการเงิน ตัดให้ขาด ทิ้งไว้ให้เป็นอดีต เคยคิดไหม? ว่าในช่วงที่ผ่านมา อะไรที่เป็นอุปสรรคทำให้การเงินของเราติดขัดมาโดยตลอดเพราะรายรับไม่เพียงพอ รายจ่ายที่มากเกินไป เศรษฐกิจ เงินเฟ้อ เงินฝืดทั้งหมดนี้ล้วนเป็นหนึ่งในปัจจัยที่ทำให้เกิดขึ้น แต่อีกสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยคือนิสัยทางการเงิน หรือไลฟ์สไตล์ชีวิตของเราเอง ที่อาจเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้การเงินติดขัดมาโดยตลอด ฉะนั้นในปีหน้าฟ้าใหม่ เรามาบอกเลิกนิสัยอะไรที่ไม่ดี ๆที่เกี่ยวข้องกับการเงินกัน มาดูกันว่าเรามีนิสัยแบบที่ว่ามาหรือไม่ 1.เลิกนิสัยผลัดวันประกันพรุ่ง

เขียนไว้ดีมาก เป็นกำลังให้ตัวเอง รักตัวเองเพิ่ม 10 เท่า จงรักตัวเองให้เป็น หากคุณไม่สบายใจก็ออกไปดูโลกภายนอกบ้างเถิดอย่าอยู่ในที่เดิมๆแล้วคุณจะได้รู้ว่าโลกกว้างใบนี้มีทิวทัศน์อันสวยงามยังมีโอกาสอีกมากมายและเวลาของชีวิตเราสั้นนิดเดียวอยู่ที่นี่ไม่เป็นสุขก็เปลี่ยนที่ซะเปลี่ยนที่แล้วไม่เป็นสุขก็จงเปลี่ยนตนเองหากคนรอบข้างหรือเรื่องราวทำให้คุณไม่สบายใจก็อย่าทำตัวให้เป็นทุกข์และอย่าทำให้คนที่ไม่รักคุณเพิ่มความทุกข์ให้กับคุณ ใครไม่รักคุณคุณลองรักตัวเองดูนะอย่าทำตัวอ่อนไหวเป็นฮิตาชิที่ได้ยินและได้เจอเรื่องราวอะไรก็เปิดปุ๊บ ติดปั๊บ ขึ้นมาเมื่อคิดมากก็ทุกข์มากเป็นธรรมดาเพราะบางเรื่องคนพูดไม่ทันได้คิดแต่คนฟังดันคิดเก่งไงคนพูดไม่ทันได้จำคนฟังจำไปสามชๅติต่อให้คนรอบข้างจะปลอบใจหรือให้กำลังใจคุณมากเพียงใดคนอื่นก็ไม่อาจเข้าถึงความรู้สึกจริงๆของคุณได้ ฉะนั้นเมื่อใดที่อดสูคนที่รักษาคุณได้ดีที่สุดก็คือ ตัวคุณเองนั่นแหละเมื่อใดที่เหนื่อยก็ให้กอดตัวเองเมื่อใดที่ร้องไห้ก็ปลอบตัวเองบ้างไม่มีใครคอยกอดคอยปลอบคุณได้ 24 ชม. จงฝึกรักตัวเองให้เป็นหากถูกคนรอบข้างเข้าใจผิดหากจะอธิบายก็จงอธิบายแค่ครั้งเดียวพอเพราะหากเขาไม่คิดจะเชื่อคุณอธิบายสักกี่ครั้งเขาก็ไม่เชื่อคุณอยู่ดี เพราะคนที่เชื่อคุณไม่ต้องอธิบายเขาก็เชื่อแล้วต่อให้ดีที่สุดวันหนึ่งก็ต้องสูญเสียต่อให้คิดถึงที่สุดสักวันหนึ่งก็ต้องลบลืมไปต่อให้รักที่สุดวันหนึ่งก็ต้องพรๅกจากทุกสิ่งมีพบพรๅกจากลาเป็นเรื่องธรรมดาหากวันหนึ่งต้องสูญเสียสิ่งใดไปจงรู้เอาไว้เถิดนั่นเป็นเรื่องธรรมดา

ได้ข้อคิดกับเรื่องนี้ดีมาก อ่านกี่ครั้งก็ชอบ “ก้อนเมฆกับต้นไม้แก่” ต้นไม้แก่ขอฝนจากเมฆก้อนน้อยเมฆก้อนน้อย ตอบเพียงว่าน้ำฝนมีอยู่น้อยกลัวว่ามันคงจะไม่พอให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจวันต่อมาเมฆก้อนน้อย ก็ยังคงบอกเช่นเดิมมันน้อยไป จึงไม่พร้อมที่จะให้เมฆก้อนน้อยจึงเดินทาง และพยายามสะสมฝนเพื่อที่จะให้มันมากพอพอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมาแต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้ที่ยังเหลืออยู่เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้ แล้วถามว่าทำไม ?ความพยายามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้า..แล้วบอกเมฆน้อยไปว่าการที่เราจะให้อะไร ? แก่ใครสักคนที่เรารักมันไม่ต้องรอให้มากพอหรือรอความพร้อมอะไรหรอกให้เท่าที่มี..ก็ทำให้คนรับ ชื่นหัวใจได้.. ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี