มิตรภาพ

เพราะทุกข์จึงเรียกว่าชีวิต เพราะเหนื่อยคุณค่าจึงเกิดขึ้น ต่อให้คุณดีมากแค่ไหน ก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะชอบคุณเสมอไป ย่อมมีทั้งคนชื่นชมคุณ มีทั้งคนรังเกียจคุณ มีคนอิจฉาคุณ และก็มีคนดูถูกคุณ กันทั้งนั้น คุณในขี้ปากคนอื่น ไม่ใช่ตัวตนของคุณที่แท้จริง มีตาเหมือนกัน ยังมองไม่เหมือนกัน มีปากเหมือนกัน ยังพูดไม่เหมือนกัน มีจิตใจเหมือนกัน ก็ยังคิดไม่เหมือนกัน มีเงินเหมือนกัน ก็ยังใช้ไม่เหมือนกันเป็นคนเหมือนกัน ก็ยังใช้ชีวิตไม่เหมือนกัน

พอจนก็ย่ำยี พอมีก็มาขอยืม เสียเพื่อน ไปหลายคนแล้ว แบบนี้ พอจนก็ย่ำยี พอมีก็มาขอยืม เสียเพื่อนไปหลายคนแล้วแบบนี้ถ้าไม่อยากเสียเพื่อน อย่าให้เพื่อนยืมเงิน ส่วนคนยืมเงินเขา แล้วคืนเถอะ หากคุณเคยให้เพื่อนหรือใครสักคนยืมเงิน เชื่อว่าคงจะเข้าใจลึกซึ้ง ถึงความหมายของประโยคที่ว่าพอจนก็ย่ำยี พอมีก็มาขอยืม หลายๆมิตรภาพ ต้องมาสิ้นสุด จบลง พังลง เพราะเรื่องเงินๆทองๆ

เพื่อนบางคนเป็นของขวัญ บางคนเป็นบทเรียน เพื่อนบางคนเป็นของขวัญ บางคนเป็นบทเรียน เพื่อนแท้ให้ดูกันยามลำบาก ดูจะเป็นสัจธรรมของชีวิต ที่ยิ่งโตขึ้น เรายิ่งเห็นได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น สมัยเด็ก ๆ การมีเพื่อนสนิทสักคนดูเป็นเรื่องง่าย ๆ แค่บ้านอยู่ติดกันวิ่งเล่นด้วยกันทุกวันก็เรียกว่าซี้ปึกหรือ ไปโรงเรียนคนไหนเข้ามาชวนเล่น มาแบ่งขนมให้กิน เราก็เทใจติดหนึบเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไม่ยาก แต่พอเวลาผ่านไปวิถีชีวิตกำหนดให้คนเรามีความซับซ้อนขึ้น ประสบการณ์ชีวิตทำให้มุมมองต่อโลกและคนเปลี่ยนไป ยิ่งอายุมากเท่าไร ความฉลาดในการคบเพื่อนยิ่งต้องเพิ่มขึ้น

เพื่อนนั้นสำคัญไฉน เพื่อนแบบใดที่ชีวิตคุณควรจะมีควรจะคบ ใครๆ ต่างก็ย่อมมีเพื่อนด้วยกันทั้งนั้น แม้แต่คนที่อินดี้สันโดษ ไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธ์กับใครก็ตาม เราควรที่จะมีเพื่อนที่ทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกันมีการปรึกษาหารือยามที่มีปัญหาในชีวิตด้วยได้ มีที่คอยปรับทุกข์คุยสัพเพเหระต่างๆ ร่วมกันได้ไม่รู้สึกว่าเราเป็นคนอื่นไกล นี่แหละความเป็นเพื่อน แต่เราเข้าใจความเป็นเพื่อนได้ดีแค่ไหนล่ะ ลองมาเช็คดูสิว่าจะไม่เข้าใจผิดจริงๆ 1.จำนวนเพื่อนไม่สำคัญ เมื่อลองนับดูจริงๆ คุณอาจจะพบว่าคนที่สามารถเรียกได้ว่าเพื่อนจริงๆ ช่างมีน้อยจนน่าใจหาย แต่ถึงจะดูน้อยไปสักหน่อย แต่ถ้ามีไว้สักคนสองคนก็ยังดีกว่า เพราะการที่อยากจะมีเพื่อนเอาไว้เยอะๆ

หัวโขน เมื่อรู้จักใส่ ก็ต้องรู้จักถอดให้เป็น (อ่านเตือนสติดีมาก) นายเทา ได้เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ในคณะนิติศาสตร์ และปัจจุบันก็ได้ทำงานเป็นทนายความ อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทเล็กๆแห่งหนึ่ง ในต่างจังหวัด หลังจากที่เรียนจบมา ก็ไม่ได้เจอเพื่อนๆที่เรียนด้วยกันมาอีกเลยเป็นเวลาหลายสิบปี วันหนึ่งมีงานที่ชุมชนแห่งนี้ และได้เชิญเจ้าหน้าที่อำเภอระดับสูงมาร่วมงาน นายเทาก็ได้ไปร่วมต้อนรับนายอำเภอ ที่เดินทางมาเป็นประธานเปิดงานในพิธีนี้ แต่ในขณะที่นายอำเภอพูดเปิดงานอยู่ ก็มักจะเหลือบมามองนายเทาอยู่บ่อยครั้ง เมื่อเสร็จจากงาน นายอำเภอก็ได้ให้คนตามนายเทามาพบ

นับเพื่อนอย่านับตอนดีนับตอนชีวิตแย่นั่นแล่ะเพื่อนแท้ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ดังนั้นไม่ว่าใครก็ตามต่างก็ล้วนแต่มีเพื่อนกันทั้งนั้น คนที่เข้ามาในชีวิตของเรามีทั้งดีแล้วก็ไม่ดีเขาว่ากันว่ายิ่งโตเราจะยิ่งมีเพื่อนที่จริงใจกับเราน้อยลงไปเรื่อยๆเราจะรู้ได้ไงว่าเพื่อนแบบไหนที่พูดได้เลยว่านี่แหละเพื่อนรักของฉันวันนี้เราจะมาพูดถึงลักษณะเพื่อนที่จริงใจและคนนี้แหละเพื่อนซี้เพื่อนรักของเรา มาดูกันว่าจะเป็นยังไงกันบ้าง 1.รู้ถึงความรู้สึกของกันโดยไม่ต้องพูด เคยได้ยินมั้ยว่าแค่มองตาก็รู้ใจนี่เลยใช่เลยเพื่อนแท้ไม่ต้องพูดอะไรมันก็รู้ว่าเรากำลังรู้สึกยังไง คิดอะไรอยู่โดยที่ไม่ต้องบอกเล่าเพียงแค่มองแววตาหรือสังเกตพฤติกร-รมของเราแค่นั้น มันจะรู้ไปถึงไส้ถึงพุงเลยว่าเราไม่สบายใจเรื่องอะไรหรือมีเรื่องราวอะไรผิดแปลกไปจากที่เราเคยเป็น 2.รู้ว่าเราชอบและไม่ชอบอะไร เพื่อนกันไม่จำเป็นต้องรู้ทุกอย่างของเพื่อนแต่เพื่อนแท้มันจะมีพลังงานบางอย่างที่ทำให้มันรู้ว่าเราชอบอะไรไม่ชอบอะไรมันจะสังเกตเห็นและเก็บรายละเอียดจนบางทีมันรู้ดีเสียยิ่งกว่าตัวเราเองอีกด้วยซ้ำ 3.พร้อมเคียงข้างกันทุกสถานการณ์ เพื่อนกันต้องไม่ทิ้งกัน ไม่ทิ้งกันในที่นี้ไม่ใช่เหมือนเด็กๆ ที่ไปห้องน้ำต้องไปด้วยกันห้ามทิ้งกันอะไรแบบนั้น แต่หมายถึงว่าเมื่อเพื่อนเจอเหตุการณ์อะไรที่ต้องการใครสักคน เพื่อนคนนั้นจะอยู่เคียงข้างเราเสมอ เพื่อให้เราผ่านเรื่องราวต่างๆนั้นไปได้พร้อมเป็นกำลังใจและทำหน้าที่ให้คำปรึกษๅที่ดีกับเรานั่นเอง 4.ไม่ชี้นำไปในทางที่ผิด เป็นเพื่อนกันก็ต้องแนะนำกันไปทางที่ดีไม่ใช่พากันลงเห

วิธีดูคนเป็น ใครจริงใจหรือแค่หวังผลประโยชน์ 1.เลือกปฏิบัติ เมื่อเลือกปฏิบัติกันคนละอย่างกัน ระหว่างคนจน กับ คนรวยมีฐานะ นั้นก็แปลว่าคนประเภทนี้ไม่น่าคบหา เพราะไม่มีความจริงใจสักนิด ประจบคนรวยเพื่อหวังประโยชน์ ส่วนคนจนเขาไม่เห็นคุณค่า ถ้าจริงใจจริงๆ ต้องปฏิบัติกับทุกคนอย่างเท่าๆกัน 2.เวลาที่พบกันครั้งแรก เวลาที่คุณต้องการจะลองใจใครที่อาจเพิ่งรู้จักกันแค่ไม่นาน จงทำตัวให้ธรรมดาที่สุด ถ้าเขายังคงรับได้ ก็หมายความว่าเขาจริงใจแต่ถ้าเขารับไม่ได้ นั่นหมายความว่า เขาเข้ามาเพียงเพื่อต้องการผลประโยชน์กับคุณนั่นเอง

การลบเพื่อนบางคนออกจากชีวิต… อาจทำให้เรามีพื้นที่สำหรับเพื่อนที่ดีกว่า ในปัจจุบันมีผู้คนมากมายที่แวดล้อมรอบตัวเรา ล้วนตามมาด้วยความคาดหวังอยู่เสมอบางคนเข้ามาเพราะคาดหวังการปฎิบัติจากเรา คาดหวังทรัพย์สินเงินทองจากเรา เราอาจเฮฮาสังสรรค์กับเพื่อนมากมาย แต่ช่วงเวลาหนึ่ง เราต้องมีเพื่อนที่ดีไว้สักคน เราไม่สามารถประคับประครองเพื่อนที่ไม่จริงใจให้กลายเป็นคนจริงใจได้ ทำได้แค่ปล่อยเขาไป ความสัมพันธ์ที่ได้เรียนรู้ “เพื่อน” น้อยลงกลับดีขึ้น 1.ลดจำนวนผู้คนในชีวิตลงบ้าง เพราะจำนวนไม่ได้นำมาซึ่งความสุขเสมอไป 2.ผู้คนที่แวดล้อมตามมาด้วยความคาดหวัง เราอาจเฮฮาสังสรรค์กับเพื่อนมากมาย แต่ช่วงเวลานั้นกลับไม่ได้เป็นตัวเองเอาแต่พยายามทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกดี 3.ให้เวลากับวงสนทนาเล็กๆ แต่ลึกซึ้งอยู่กับคนที่เรารู้จักเขาเป็นอย่างดี

อย่าเพิ่งสนิทกับใครเร็วเกินไป คุยกันถูกคอใช่ว่าจะดี อย่าทำตัวสนิทสนมกับใครเร็วจนเกินไป อย่าคิดว่าคุยถูกคอก็คือมิตรแท้สหายจริงสิ่งที่ไม่ควรพูดต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ควรพูดลับหลังคนอื่นเช่นกันอย่าฝากความลับไว้กับสายลมเพราะลม จะกระพือไฟแห่งความลับให้มันไปทั่วผืนป่าเวลามีใครยกมือไหว้ ก็ควรรับไหว้หรือ ไหว้ตอบกลับการไม่รับไหว้เดินผ่านไปเฉยๆแบบไม่แคร์ไม่ใช่การถือไพ่เหนือกว่า แต่มันบ่งบอกถึง ไม่เคยได้รับการอบรมสั่งสอน ใช้คำว่า ขอบคุณ ครับ/ค่ะแทนคำว่า ขอบคุณ เฉยๆ แม้จะต่างกันเพียงแค่คำเดียว แต่คนฟังรู้สึกได้ว่า แตกต่างกัน ไม่เชื่อลองพูดออกเสียงดูเวลาไปพักแรมกับคนอื่นเมื่อมีใครสักคนหนึ่งในห้องนอนหลับ ก็ต้องรู้จักหยุดพูดคุยหัวเราะเสียงดัง หากมีเรื่องจะคุยกัน

ถ้าไม่อยากเสียเพื่อน อย่าให้เพื่อนยืมเงิน ส่วนคนยืมเงินเขา แล้วคืนเถอะ หากคุณเคยให้เพื่อนหรือใครสักคนยืมเงิน เชื่อว่าคงจะเข้าใจลึกซึ้งถึงความหมายของประโยคที่ว่า พอจนก็ย่ำยี พอมีก็มาขอยืมหลายๆมิตรภาพ ต้องมาสิ้นสุดจบลง พังลงเพราะ เรื่องเงินๆทองๆ พอไม่มีเพื่อนที่ไหน ก็ไม่อยากคบ หายหัวหมดแต่พอมั่งมีขึ้นมา ไม่รู้เพื่อนมาจากไหนมากมาย ( แต่ส่วนใหญ่เข้ามายืมเงินแล้วก็ไป )“ถ้าไม่อยากเสียเพื่อน อย่าให้เพื่อนยืมเงิน” ตอนมายืมสุดเศร้า